من در این‌جا تلاش می‌کنم تا واژه‌هایی که جایگزینی آن‌ها با واژگان عربی آسان هست رو به مرور زمان برای خودم بنویسم. این واژگان یا به کل عربی هستند یا پاره‌ای از آن عربی است.
| پارسی سره | عربی |
|---|---|
| تندرستی | سلامتی |
| دیدگاه، نگر، نگرش | نظر |
| گرامی، نازنین، گرانمایه، مهربان | عزیز |
| سر زده | بی خبر |
| به پایان رساندن | تکمیل |
| سپاسگزاری،سپاسمندی، سپاس | تشکر |
| شادباش، شاباش، خجسته، فرخنده | تبریک |
| پیوند | ارتباط |
| خرسند | خوشحال |
| پرسش | سوال |
| پیرامون | اطراف |
| پایان | انتها |
| درود | سلام |
| واژه | کلمه |
| پافشاری | اصرار |
| سخن گفتن، گفت‌وگو کردن | حرف زدن |
| پایان | تمام |
| با همه وجود | با تمام وجود |
| همه کارها | تمام امور |
| پایان یافته | تمام شده |
| افزودن | اضافه کردن |
| ادامه | استمرار |
وجود هم عربی هست.
اما بطور کلی تلاشتون اشتباهه، چون یک زبان زنده به اندازه‌ی کل تاریخش بطور طبیعی دچار پیشرفت و دگرگونی میشه.
مثلاً واژگان مادر و پدر و برادر رو در نظر بگیرید. این واژگان با اندکی تغییر بین زبان‌های بسیاری مشترک هستند. احتمالاً هیچکس نتونه بگه که کدوم زبان زودتر استفاده‌شون می‌کرده، اما برفرض که یک نفر بتونه بگه. آیا اگر چنین شد، زبان‌های دیگر باید دست از استفاده‌اش بکشند؟
زبان شیرین ما بطور زنده پیش رفته و دچار فرسایش واجی شده(فرق فارسی روان ما با فارسی مردم تاجیکستان) و نیز با زبان‌های دیگر واژه رد و بدل کرده(تمام واژه‌هایی که زبان‌های هندواروپایی برای اثبات ریشه‌ی مشترکشون دارند). اشتباه هست که این زبان رو بطور دستوری تغییر داد.
درود بر شما،
ممنون بابت دیدگاهت. من به کسی دستور ندادم که باید فلان کار انجام بشه یا نه. دیدگاه شخصی من این هست که تا وقتی که جایگزین‌های فارسی وجود داره که برای همه قابل درک هست، چرا باید از واژه‌های عربی استفاده بشه.
برای من ارتباط برقرار کردن با بقیه ایرانی‌ها از همه مهم‌تر هست، ولی اگه به طور مثال به جای «سوال» من بگم «پرسش»، همه منظور من رو می‌فهمن